Размислување според Евангелието по Матеј 22,1-14, наменето за Четиринаесеттата недела по Педесетница
Драги браќа и сестри во Христа, параболата „За царот кој приготви свадба“ (Матеј 22,1-14) завршува со зборовите: „Зашто, мнозина се повикани, а малцина избрани“. Овие зборови можеме да ги разбереме на разлиен начин: како штета, како закана или како факт на реалноста на денешната ера на христијанството.
„Зашто, мнозина се повикани, а малцина избрани“ – ова се однесува на оној што го гледате во црквата или на улица? Со кого живееш, или со кого сакате да го делиш твојот единствен живот? Оној на кого му ветувате среќен живот? Ова веројатно се однесува на сите оние кои го бараат Царството Божјо! Царството што е во нас и што целосно ќе се покаже во вечниот живот. Царството кое го проповеда Христос и кое денес неговата света Црквата го проповеда. Царството кое го барате, јас и ти и сите што сакаат да бидат среќни
Царството Божјо е отворено за сите
Преку параболата, Христос учи дека може да се пристапи во Избраниот народ без оглед на јазикот, националноста, културата, полот или положбата во општеството. Има само еден услов: најпрво тоа мора вистински да го посакувате!
„Барајте го најнапред царството на Бога и Неговата правда, и се ова ќе ви се придаде. …“ Овие зборови на Учителот нѐ повикуваат на одреден ризик. Некогаш им беа кажани на апостолите и учениците, но овој повик се слуша и денес. Изгледа дека приказната продолжува, па дури и се повторува.
За некои, поканата да го посестат царот биле нешто најважно и тие ја покажале својата почит кон царот. Други го правеа спротивното, ставајќи ги на прво место работата, трговијата или семејните работи, а некои дури и прибегнаа кон криминал за да не му пречат во животот. Параболата ја покажува големата великодушност на царот и неговата голема почит кон човекот кој има право и слобода на избор. Царот ги нарекува сите „негови“. И тука се појавува прашањето: колку е важно да се направи вистинскиот избор, да се искористи можноста, бидејќи „кој знае дали повторно ќе бидат поканети?“. Ќе бидат поканети и други. Ќе бидат среќни. Но се испостави дека сепак не е така.
Казна за недостаток на основна почит
Во втората половина на параболата, се случува несфатлива ситуација: царот протера еден гостин затоа што не носеше свадбена облека. Зошто таква неправда, неразбирање? Требаше да се разбере тој сиромашен човек … На крајот на краиштата, тој не се подготвувал да оди на таква свечена забава, тој бил само поканет од патот.
Ова се сите наши претпоставки, а едно од објаснувањата е дека според традицијата на царската свадба на влезот, сите переле и добивале нова свеадбена облека. Затоа човекот молчел и не одговорил ништо, бидејќи тука и така сѐ беше јасно. Непочитување!
Царот е љубезен, но не и наивен. Тој бара почит кон себе, и не само кон себе. Зарем не е прекрасно да имате нова облека и да се чувствувате сосема поинаку? Овој празник не е само пиење и забава, тоа е учество во славењето, споделување радост, учество во царскиот живот, да се биде унапреден и да се биде пријател на царот.
Ако не се искористи можноста ќе останете како порано
Во оваа парабола, Исус нѐ учи не само да одговориме на Божјиот повик и да дојдеме кај Него, туку да ги облечеме облеките на побожност и светост. Каква корист ќе ни донесе ако како верници живееме атеистички? Никогаш да не помислуваме: „Јас веќе таков, каков што сум и неможам да се менувам!“ Оние кои се надеваат само на сопствените сили и не се облекуваат, не можат да го променат својот живот.
„За луѓето тоа не е можно, но за Бога сè е можно” (Матеј 19,26). Затоа треба да му веруваме на Бог. Немилосрдно молете го за милост. Треба да ја облечете облеката на благодатта и да се радувате што станавте учесник во царскиот живот. Ние секогаш мора да ја носиме облеката на праведност и крепост за да можеме секогаш да бидеме во радост што сме во Царството Божјо.
„И така, како избраници Божји, свети и возљубени, облечете се во милосрдност, доброта, смиреност, кротост и долготрпеливост; 13. трпете се еден со друг и проштавајте си“ (Колосјаните 3,12).
За крај да се потсетиме дека царот е Бог, поканетите сме ние и сме повикани на свадба, веселба во неговиот дом, царството Божјо. Сите ние имаме добиено свадбена облека на нашето крштение со која се облековме во Христа. Да ја чуваме таа облека неизвалкана, за да влеземе во царството Божјо.
